Niemand kan aantonen dat Jan Sloot's methode onmogelijk is.

[Webmaster]

From: Riparius

Femme Verbeek schreef:

Erik Verhoef schreef:
geloven.

Jouw argument snijdt geen hout.
Alle vormen van videocompressie inclusief de parametrische die hier ter
discussie staat zijn er nou juist op gebaseerd dat er een redelijke mate
van coherentie bestaat tussen opeenvolgende beelden.

Nee, integendeel, de redenering van Erik Verhoef klopt als een bus.

Het hele verhaal van de 16 speelfilms, of althans de 'sleutels'
daarvoor, op een chipkaart van 64 kB, dus 4 kB per 'sleutel' staat of
valt met de mogelijkheid om aan elke willekeurige film een unieke
sleutel van 4 kB toe te kunnen wijzen.

Als namelijk 2 of meer verschillende films, hoe weinig verschillend
ook, dezelfde sleutel toegekend zouden krijgen, dan is het niet meer
mogelijk om zonder nadere (extra) informatie uit die sleutel op
eenduidige wijze weer de 'juiste' film terug te verkrijgen.

Als je een film hebt van 90 minuten, ofwel 5400 seconden, waarin geen
stilstaande scenes van langer dan een seconde voorkomen, en je hakt
deze in 5000 evenlange fragmenten, dan zullen deze fragmenten per stuk
iets meer dan 1 seconde lang zijn. Als je nu twee of meer fragmenten
met elkaar van plaats verwisselt, dan zal een oplettende kijker dat
zeker kunnen zien. De film bestaat dan nog steeds uit een opeenvolging
van betekenisvolle beelden (niet uit ruis), maar het is niet meer
precies dezelfde film.

Niettemin zou het 'systeem Sloot' ook voor deze gewijzigde film een
unieke 'sleutel' moeten kunnen genereren, omdat het systeem
pretendeert elke film op te kunnen slaan. En de sleutel voor die
gewijzigde film kan niet dezelfde sleutel zijn als de sleutel voor de
oorspronkelijke film, omdat de kijker het verschil tussen de twee
films kan zien terwijl het systeem in staat zou moeten zijn uit een
gegeven sleutel de betreffende film op een voor de kjiker eenduidige
wijze te reconstrueren.

Wellicht ten overvloede merk ik op dat de redenering van Erik Verhoef
geen aannames doet omtrent de te gebruiken compressie techniek, wat
impliceert dat de redenering zijn geldigheid behoudt ongeacht de
gebruikte compressietechniek of de technologie die daaraan ten
grondslag ligt: een sleutellengte van 4 kB is bij lange na niet
toereikend om aan elke willekeurige film op eenduidige wijze een
unieke sleutel toe te kennen, zelfs niet als je je beperkt tot films
met een maximale speelduur van 90 minuten.

Overigens schijnt Sloot zelf - in tegenstelling tot de media - nooit
te hebben beweerd dat hij videomateriaal met een factor 2 miljoen kon
comprimeren. Sloot diende op 20 augustus 1998, een klein jaar voor
zijn dood, een octrooiaanvrage in. De beschrijving hiervan kun je
opzoeken en nalezen op http://nl.espacenet.com/ onder nummer
NL1009908. In de beschrijving claimt Sloot zelf een compressie van ca.
1 op 8. Ten tijde van zijn dood was de octrooiaanvrage nog in
behandeling. Het is onwaarschijnlijk dat Sloot in de ruim 10 maanden
die hem nog restten een belangrijke doorbraak heeft bereikt, want in
dat geval zou hij zijn nog lopende octrooiaanvrage toch wel hebben
aangepast of anders een nieuwe c.q. aanvullende aanvrage hebben
ingediend, en dat heeft hij niet gedaan.

Riparius

[Webmaster]

From: BZ

Riparius schreef:
Nee, integendeel, de redenering van Erik Verhoef klopt als een bus.

Het hele verhaal van de 16 speelfilms, of althans de 'sleutels'
daarvoor, op een chipkaart van 64 kB, dus 4 kB per 'sleutel' staat of
valt met de mogelijkheid om aan elke willekeurige film een unieke
sleutel van 4 kB toe te kunnen wijzen.

Als namelijk 2 of meer verschillende films, hoe weinig verschillend
ook, dezelfde sleutel toegekend zouden krijgen, dan is het niet meer
mogelijk om zonder nadere (extra) informatie uit die sleutel op
eenduidige wijze weer de 'juiste' film terug te verkrijgen.

Nee, je maakt een denkfout. Het is zonder meer duidelijk dat je niet
_alle_ informatie uit de film kan opslaan in 4kB. Echter, het is ook
zonder meer duidelijk dat je niet _alle_ informatie uit de film kan
opslaan in 700MB.
Toch is het mogelijk om een film dusdanig te comprimeren dat uit 700MB
data een redelijk bekijkbaar resultaat voortvloeit.

Los daarvan is het hele 4kB verhaal natuurlijk onzin, omdat je nog
steeds wel voldoende informatie moet behouden op de een of andere
manier de film te kunnen reconstueren. En als het niet in de sleutel
zit, moet het in de decompressietechniek zitten.

[Webmaster]

From: 4ever

John Bokma schreef:
[..]
heb je dan?

Nee, dat kan je niet, want als ik mijn film afspeel naast jouw
gegenereerde witte ruis is het anders

Het is ook eigenlijk geen compressie maar decompositie. Zoals een boek uit
26 alfabeth karakters bestaat die middels een sleutel (de posities van de 26
karakter) een verhaal vormen zo beweerde Sloot het alfabeth van beelden te
hebben gevonden. Ik denk ook dat het onwaarschijnlijk is maar ik denk wel
dat hij serieus in die richting gewerkt heeft. Ik twijfel echter ook of zijn
gevonden "alfabeth"wel zo universeel was en of een tekenfilm evengoed als
een film met veel natuurlijke beelden (waar fractals goed werken) wordt
weergegeven. Affijn ik lul maar wat.

De ontwikkelingen op hardwaregebied halen het nut van extreme
kompressie echter in.

Onzin natuurlijk. De hoeveelheid data neemt drastisch toe.

Het gaat om video beelden niet om willekeurige data.
>Ah, en hoeveel videobeelden zijn er?

Ben ik met het vorige antwoord hier op in gegaan?

[Webmaster]

From: Johan Wevers

J. J. Lodder schreef:
Zullen we de BV Perpmo oprichten, en de buit delen?
We doen het als volgt: met het patent van Jan Sloot
maak je informatie uit niets, dus gratis negatieve entropie.

En op negatieve entropie kan je een motortje laten lopen,
wat dus een perpmo van de tweede soort wordt.

Wie biedt voor een aandeel?

Voor -10 euro wil ik er wel een stel kopen.

[Webmaster]

From: Luc Kumps

Femme Verbeek schreef:
Ik ben hier wel van onder de indruk ja. Vooral die van 256 bytes. Zelf
heb ik ooit een heel biljart programma geschreven dat paste in de 256
stappen van een casio FX502p rekenmachine. Daar zat toen maanden werk
in.

Heb ooit eens (25 jaar geleden) een schaakprogrammaatje in 1200 bytes
gepropt (Z80, op een Tandy TRS-80 model I).
Heb ik met hand moeten assembleren tot binaire code.
Rokeren noch "en passant" zaten erin, je kon steeds winnen, maar de overige
regels werkten...
De user interface was ook niet bepaald "grafisch" te noemen

Luc K

[Webmaster]

From: Jeroen Makkinje

J. J. Lodder schreef:
Zullen we de BV Perpmo oprichten, en de buit delen?
We doen het als volgt: met het patent van Jan Sloot
maak je informatie uit niets, dus gratis negatieve entropie.

Nu kom je wel op een probleem waar ik mee zit. Stel je
hebt een geheugen module van 1 GB. Je wilt deze vullen
met een unieke serie van gegevens. Weet je dan van te
voren hoeveel vrije energie dit minimaal gaat kosten?

(De specificaties van de module zijn uiteraard onbekend)

Practisch gezien zou ik zeggen dat er op zijn minst
een energiebarriere moet overwinnen tussen 0 en 1
(door thermische fluctuaties zullen die de neiging
hebben in elkaar over te lopen), aan de andere kant
zou die energie weer kunnen terugwinnen. Ik heb het
gevoel dat er iets fundamentelers moet zijn.

Jeroen

[Webmaster]

From: Erik Verhoef

Femme Verbeek schreef:
-knip-

Jouw argument snijdt geen hout.
Alle vormen van videocompressie inclusief de parametrische die hier ter
discussie staat zijn er nou juist op gebaseerd dat er een redelijke mate
van coherentie bestaat tussen opeenvolgende beelden.

Dat is niet relevant. Mijn argument geeft perfect aan waar de
fundamentele wiskundige denkfout zit in het sloot systeem. Waarna het
niet eens meer nodig is om de zaak te toetsen aan de theorie van
shannon of hedendaagse videocompressie modellen als b.v. mpeg.

Het geeft aan dat zelfs als je uitgaat van de "ultieme compressie",
namelijk een video jukebox (het kastje) die alleen een uniek nummer
van 4 Kb nodig heeft (de smartcard) om de betreffende film te
selecteren en te spelen, je met 1 film die je in 5000 stukjes knip al
niet uitkomt. Laat staan alle films ooit ...

Je zal immers ongeveer 4,2*10^16324/1,4*10^9864=3*10^6460 unieke films
die behoorlijk van elkaar verschillen moeten opslaan met hetzelfde
unieke nummer om het zaakje in 4 Kb te proppen.

[Webmaster]

From: Femme Verbeek

Riparius schreef:

Femme Verbeek schreef:
zal blijven. Hier volgt het bewijs:
1) Je pakt 1 film
2) Je knipt deze film in 5000 fragmenten
3) Nu kan je door deze fragmenten in verschillende volgorde weer aan
elkaar te plakken 5000! (! geeft het wiskundige begrip faculteit aan)
unieke nieuwe films maken. Dit zijn ongeveer 4,2*10^16324 films.
4) Al deze films willen we vervolgens opslaan in
64Kb/16=4Kb=4*1024*8=32768 bits op smartcards, net als Sloot. Merk
op, dat je met 32768 bits 2^32768 unieke combinaties kan maken. Dat
zijn ongeveer 1,4*10^9864 unieke combinaties.
5) We zien nu dat we niet alle films op de smartcards kunnen plaatsen
omdat er niet voldoende unieke combinaties mogelijk zijn om elke film
een unieke code te geven op een smartcard, omdat 4,2*10^16324 veel
groter is dan 1,4*10^9864.
6) Hiermee is het bewijs dat de sloot methode onmogelijk is
geleverd.
7) QED , end of story , meer hoef je niet te weten ..

Jouw argument snijdt geen hout.
Alle vormen van videocompressie inclusief de parametrische die hier ter
discussie staat zijn er nou juist op gebaseerd dat er een redelijke mate
van coherentie bestaat tussen opeenvolgende beelden.

Nee, integendeel, de redenering van Erik Verhoef klopt als een bus.

Ik had me even niet gerealiseerd dat de film in 5000 stukjes elk
fragment pakweg een seconde duurt dus een redelijk aantal beeldjes
vergelijkbaar met de total refresh frequentie in MPEG of AVI

Overigens schijnt Sloot zelf - in tegenstelling tot de media - nooit
te hebben beweerd dat hij videomateriaal met een factor 2 miljoen kon
comprimeren. Sloot diende op 20 augustus 1998, een klein jaar voor
zijn dood, een octrooiaanvrage in. De beschrijving hiervan kun je
opzoeken en nalezen op [..] onder nummer
NL1009908. In de beschrijving claimt Sloot zelf een compressie van ca.
1 op 8. Ten tijde van zijn dood was de octrooiaanvrage nog in
behandeling. Het is onwaarschijnlijk dat Sloot in de ruim 10 maanden
die hem nog restten een belangrijke doorbraak heeft bereikt, want in
dat geval zou hij zijn nog lopende octrooiaanvrage toch wel hebben
aangepast of anders een nieuwe c.q. aanvullende aanvrage hebben
ingediend, en dat heeft hij niet gedaan.

Ik heb het sterke vermoeden dat die zg enorme geclaimde compressie
voortkomt uit een verkeerd begrip door de media en dat Sloot dat nooit
beweerd heeft. Tegelijk kan ik ook argumenten verzinnen in de vorm van
herkenning van objecten die wel in heel weinig bytes is op te slaan die
wellicht voortvloeit uit zijn methode. En dat daar weldegelijk
interessant aspecten aan zitten.

Uit eigen ervaring weet ik dat patenten en uitvindingen soms tot media
hypes kunnen leiden, en je wilt niet weten wat voor onzin er dan
allemaal beweert wordt.

[Webmaster]

From: Femme Verbeek

Erik Verhoef schreef:

Femme Verbeek schreef:
-knip-

Iedereen kan aantonen dat de sloot methode onmogelijk is en altijd zal
blijven. Hier volgt het bewijs:

1) Je pakt 1 film
2) Je knipt deze film in 5000 fragmenten
3) Nu kan je door deze fragmenten in verschillende volgorde weer aan
elkaar te plakken 5000! (! geeft het wiskundige begrip faculteit aan)
unieke nieuwe films maken. Dit zijn ongeveer 4,2*10^16324 films.
4) Al deze films willen we vervolgens opslaan in
64Kb/16=4Kb=4*1024*8=32768 bits op smartcards, net als Sloot. Merk op,
dat je met 32768 bits 2^32768 unieke combinaties kan maken. Dat zijn
ongeveer 1,4*10^9864 unieke combinaties.
5) We zien nu dat we niet alle films op de smartcards kunnen plaatsen
omdat er niet voldoende unieke combinaties mogelijk zijn om elke film
een unieke code te geven op een smartcard, omdat 4,2*10^16324 veel
groter is dan 1,4*10^9864.
6) Hiermee is het bewijs dat de sloot methode onmogelijk is geleverd.
7) QED , end of story , meer hoef je niet te weten ..

Jouw argument snijdt geen hout.
Alle vormen van videocompressie inclusief de parametrische die hier ter
discussie staat zijn er nou juist op gebaseerd dat er een redelijke
mate

Dat is niet relevant. Mijn argument geeft perfect aan waar de
fundamentele wiskundige denkfout zit in het sloot systeem. Waarna het
niet eens meer nodig is om de zaak te toetsen aan de theorie van
shannon of hedendaagse videocompressie modellen als b.v. mpeg.

Het geeft aan dat zelfs als je uitgaat van de "ultieme compressie",
namelijk een video jukebox (het kastje) die alleen een uniek nummer
van 4 Kb nodig heeft (de smartcard) om de betreffende film te
selecteren en te spelen, je met 1 film die je in 5000 stukjes knip al
niet uitkomt. Laat staan alle films ooit ...

Je zal immers ongeveer 4,2*10^16324/1,4*10^9864=3*10^6460 unieke films
die behoorlijk van elkaar verschillen moeten opslaan met hetzelfde
unieke nummer om het zaakje in 4 Kb te proppen.

Ik realiseerde me iets te laat dat 5000 stukje nog steeds een seconde
per stukje is. Ik had even in het achterhoofd dat je hem in losse
beelden knipte.

Overigens heeft Sloot zelf nooit een dergelijke compressie geclaimd. Ik
vermoed dat dat door de media is verzonnen uit een verkeerd begrip van
een aspect van zijn uitvinding.

[Webmaster]

From: Femme Verbeek

Luc Kumps schreef:

Femme Verbeek schreef:
Ik ben hier wel van onder de indruk ja. Vooral die van 256 bytes.
Zelf heb ik ooit een heel biljart programma geschreven dat paste in de
256 stappen van een casio FX502p rekenmachine. Daar zat toen maanden
werk in.

Heb ooit eens (25 jaar geleden) een schaakprogrammaatje in 1200 bytes
gepropt (Z80, op een Tandy TRS-80 model I).
Heb ik met hand moeten assembleren tot binaire code.
Rokeren noch "en passant" zaten erin, je kon steeds winnen, maar de
overige regels werkten...
De user interface was ook niet bepaald "grafisch" te noemen

Die van mij ook niet. Maar het lukte me wel om per bal zowel de X als de
Y coordinaat tegelijk in het 10 cijferige display te tonen. Soms zat je
een paar uur te staren waardoor je de boel een paar stappen korter kon
opschrijven. Daar kon je dan meestal weer een heleboel extra's mee doen.
De grootste winst was ooit toen ik ontdekte dat ik de standaard functie
omrekenen van carthesisch naar polair kon gebruiken. Dat leverde
tientallen extra stappen op. Daar kon ik toen de score mee gaan
bijhouden voor twee spelers.