von Webmaster » Di 17 Aug 2010, 19:13
From: Carver
"In de praktijk is gebleken dat de grote hoeveelheden data, zoals tekst, bitmaps, schema's en dergelijke, kunnen worden opgeslagen in een medium dat slechts bijv. ongeveer 1/8e of minder van de capaciteit zou benodien, die voor 'normale' opslag van alle gegevens benodigd zou zijn." [http://www.debroncode.nl/files/octrooi.pdf p.3 r23-28]. 1/8e en dus geen 1/2.000.000e dat is nogal een behoorlijk verschil! Toch zouden er volgens de demo complete films (enkele GigaBytes) op een chipcard van 128 Kb staan. Zou het dan misschien zo zijn dat de decoder specifieke informatie bevat voor die films die op de chipcard staan. (Dat je dus geen films van een chipcard kan afspelen/decoderen als deze niet op hetzelfde Sloot kastje is opgenomen/gecodeerd).
En dan de volgende quote van Pieper In het interview [http://debroncode.nl/files/Interview_van_Eric_Smit_met_Roel_Pieper.doc] :
"ES: Sloot kon video, audio en data versleutelen?
RP: Maar hij kon het niet versturen op een netwerk, daar zat het probleem.
ES: Maar een sleutelcode zoals Sloot die kon maken, kun je toch gewoon over een netwerk versturen?
RP: Maar daar ging het niet om, je moest de database versturen en dat lukte hem niet.
ES: Maar een database kun je ook als een stuk electronica op de markt brengen, verpakt als een soort settopbox.
RP: Nu gaan we er even te diep op in. Daar kunnen we beter een andere keer verder over praten, maar dan wel op basis van fair play."
Ten eerste: waarom zou je ook nog een database moeten versturen? Dit impliceert dat de sleutelcode alleen (het enige dat op de chipcard staat) niet genoeg is om met de decoder de film weer te decoderen. Als voor elke kleine sleutel een grote database moet worden meegestuurd dan valt het dus wel mee met de copressie factor.
Een andere mogelijkheid zou kunnen zijn dat de sleutelcode niet in de huidige 'vorm' overgestuurd kon worden omdat deze niet binair was opgeslagen. "The capacity needed to store the 'key code' can be compared to what is called in the computer branch, one Kilobyte" [http://www.debroncode.nl/files/bh_info_memo.pdf], dus zo'n 8000 bits. Wat er echter niet staat is dat op deze bit ruimtes ook daadwerkelijk een 0 of 1staat. Er werd door Sloot regelmatig beweerd dat hij niet van een binair alfabet gebruik maakte. Mogelijk staat er een getal uit het bereik [0.000 - 1.000]. In plaats van een alfabet van 2 (binair) heb je nu een alfabet van 1000 en kan je dus veel meer unieke informatie opslaan in dezelfde capaciteit. Hoe groter het bereik is hoe kleiner de benodigde capaciteit voor de opslag van dezelfde hoeveelheid data. Het bereik hangt af van de precisie van de reader en writer van de chipcard. Echter zo'n keycode kan dan niet over normale communicatie netwerken worden gestuurd aangezien deze alles afronden op 0 of 1(i.p.v. bijvoorbeeld 0.032). Zou je dit willen doen dan moet je de sleutelcode omzetten naar een binaire code, wat dan meteen weer veel meer ruimte in beslag neemt. (P.s. Ik heb niet genoeg kennis om te kunnen bepalen of het mogelijk is om op een chipcard op een bitpositie een waarde te schrijven die anders is dan 0 of 1.)
De uitleg van de Vinding in het octrooi is niet bepaald spectaculair. Het idee is vrij simpel, echter de implementatie (de broncode) waarin duidelijk moet worden hoe het mogelijk is om zoveel informatie te coderen zodat het in zo'n relatief kleine capaciteit past, dat wordt nergens beschreven. De ideeen die daar achter schuilen worden nergens genoemd en dat is nu net hetgeen waar het om gaat.