|
'Magisch opslag-systeem gekraakt' |
AMSTERDAM - Het 'Geheim van Jan
Sloot' is volgens vakblad De Ingenieur ontrafeld. Sloot
ontwierp eind jaren
negentig een revolutionaire methode
waarmee hij naar eigen zeggen videofilms met een factor
één miljoen wist te
verkleinen. Sloot overleed evenwel
onverwachts, en nam het geheim mee in zijn graf.
Een film van negentig minuten zou volgens Sloot, een
televisiereparateur uit Nieuwegein, op een klein
geheugen-chipje passen.
Een groep investeerders onder leiding van Roel Pieper
zag een miljardenmarkt voor zich, en stak geld in
het marktrijp maken van het apparaatje van Sloot.
Twintig jaar had Sloot in eenzaamheid aan zijn vinding
gewerkt. Maar voordat zij zijn technologie commercieel
konden uitbaten, overleed Sloot in 1999 op geheimzinnige
wijze, mogelijk aan een hartaanval. Hun investering
was in
één klap waardeloos.
Later werd Sloot door sommigen als een bedrieger
neergezet, die Pieper en zijn compagnons geld had afgetroggeld. Inmiddels wordt het hele verhaal verfilmd.
Ict-journalist Henny van der Pluijm schrijft nu in
De
Ingenieur dat hij de verloren gewaande compressiemethode
van
Sloot toch heeft weten te reconstrueren. Volgens de
journalist gebruikte Sloot een databank met
beeldblokken, bijvoorbeeld stukken blauwe lucht. Die
sloeg hij op in supersnelle geheugenchips in die hij in
een prototype inbouwde.
Bij het comprimeren van elke film met blauwe lucht, hoeft het apparaat alleen maar een korte verwijzing op
te
slaan
naar die beeldblokken. Deze verwijzingen nemen een stuk minder geheugen in beslag, waardoor het ophalen
van
de gecomprimeerde beelden veel sneller verloopt dan
bij traditionele compressietechnieken.
Het vakblad zegt documenten van Sloot heel nauwkeurig te
hebben onderzocht. Van der Pluijm stelt dat de compressiemethode van Sloot wel is te reconstrueren. Volgens het blad werkt Pieper inmiddels aan een
nieuwe versie
van de methode-Sloot.
Pieper liet evenwel weten dat er 'niets waar is
van het hele verhaal' in De Ingenieur. ''Het is onzin'. Ook zegt
hij niet
betrokken te zijn bij het nieuwe
project. (HET PAROOL)