Het alibi van Roel Pieper
Roel Pieper surft op internet. Maar dan écht. Slaat de golf over de kop, dan de goeroe ook. Juist nu e-business dreigt vast te lopen, nam UT-Nieuws met Roel de bladen door.
Hoe verras je Roel Pieper? Door interviews en artikelen over hemzelf voor 'em uit te knippen en ten geschenke te geven. Want die leest hij niet, zegt hij. Geen tijd, geen zin, het interesseert hem niet. Zegt hij. Breedlachend: 'Ik kan er toch niets aan veranderen.' Serieus: 'Toen de dotcoms in de lift zaten, werd ik ongelofelijk omhoog geschreven. Dat vond ik niet prettig, maar er was geen houden aan.'
'En nu gaat het even wat minder. En dan weten ze me ook te vinden natuurlijk. Wat heb je daar?' FEM/De Week, van vorige week zaterdag alweer. Met erin een drie pagina's tellend artikel over de problemen van de internetgoeroe. 'O ja, die jongen', herinnert hij zich. 'Begon heel fel, maar draaide gaandeweg het gesprek een beetje bij. Laat eens zien?'
Pieper bekijkt de cover. 'Roel Pieper snoeit in zijn bijbaantjes', staat er. Alleen Insight Capital, zijn investeringsmaatschappij, en de UT-leerstoel e-commerce houdt hij aan. 'Mmm', bromt hij, 'ik had het zelf niet beter kunnen verzinnen. Mooi, mooi. Heeft iets actiefs, vind je niet? Lekker snoeien.' Hij begint te bladeren, voorin. Misschien uit gewoonte, misschien omdat hij zichzelf daar verwacht, voorin.
Het artikel staat helemaal achterin. Verdomd, hij heeft het echt nog niet gezien. Hij opent de spread. Links, in chocoladeletters: 'Roel blijft koel'. Rechts: zijn pokerface, een uitsnede. De mond ietwat vertrokken, de blik ijzig. Not amused. 'Lost Boys, RingRosa, Twinning en BitMagic zullen het binnenkort zonder hem moeten doen.' Pieper snoeit, maar dit is niet uw tuinman.
Stukje
Iets later zal de telefoon gaan, hier in zijn nauwelijks ingerichte Enschedese hooglerarenkantoortje. 'Nee, natuurlijk niet', zal hij zeggen, 'zo'n vaart loopt het niet. Met RingRosa bouw ik het langzaam af. Je moet niet zomaar geloven wat er staat. Met snoeien bedoel ik langzaam terugtrekken.' Als hij heeft neergelegd, zegt hij: 'Een journalist. Nu zie je eens wat er van zo'n stukje komt.'
Toch mocht FEM/De Week hem thuis opzoeken, precies in een periode dat er stront aan de knikker zit. Want echt lekker draait Roel.com niet, laten we wel wezen. Pieper: '"Kom maar op" zeg ik tegen die jongen. Kijk, zodra het dipje er is, gaan ze toch wel schrijven. En dan kun je drie dingen doen: stijf je mond houden, agressief van je afbijten, of open kaart spelen.'
Dat laatste heeft zijn voorkeur. 'Gloves off, laat maar komen. Ik heb niets te verbergen.' En vervolgens leest hij het resultaat dus niet. 'Waarom wel?' kaatst hij. 'Mijn werk zat erop. Als zo'n stukkie echt rampzalig is, dan hoor ik het wel van mijn pr-manager. Kijken we dan verder.'
FEM/De Week wrijft hem zijn uitglijders vakkundig in, middels een apart kadertje. 'Piepers bleeders', mompelt de goeroe. De lijst is ijzingwekkend. De ondergang van telecommer Stonehenge, de problemen bij telefoniesoftwarebedrijf RingRosa, Altitude Software, BitMagic en zo ga nog maar even door. Pieper: 'Gelukkig heb ik de ruimte gepakt om me te verdedigen. Maar oké, het gaat even wat minder.'
Slecht genoeg voor de pers. HP/De Tijd publiceerde afgelopen week een verhaal over de neergang van 'de prutsers van de nieuwe economie'. NinaBrink, Maurice de Hond, de broertjes Baan, wie volgt? Volgens het blad moet 'de Michiel de Ruyter van de nieuwe economie' - Pieper dus - het ergste vrezen. Vervolgens somt HP/De Tijd een angstaanjagende hoeveelheid klippen en zandbanken op.
Waaghals
Pieper lacht erom. 'Het is te makkelijk. Ik ben nu eenmaal iemand die graag het onmogelijke aanpakt. Een venture capitalist stapt in tien projecten en mag blij zijn als er drie een succes worden. En wat is er simpeler dan weggaan als het tegenzit? Ik heb Veritas destijds van de ondergang gered, en iedereen verklaarde me voor gek toen ik Tandem computers bij Compaq wilde onderbrengen. Ik ben nu eenmaal een waaghals.'
Een beloftenbreker, vinden ze bij Intermediair. In de internetrubriek After de hype voert het blad de topman-zonder-bedrijf op als 'de loser van de week'. Aanleiding: zijn veelbesproken vertrek bij de Belgische spraakautomatiseerder Lernout & Hauspie. Na een crisiscommissariaat van zes maanden pakte Pieper 19 januari zijn biezen.
Intermediair noemt het 'opmerkelijk dat Pieper begin dit jaar nog tegen NRC Handelsblad had gezegd er niet over te piekeren om te vertrekken bij L&H. "Wie A zegt, moet ook B zeggen", vond hij twee weken geleden. (...) Kennelijk zijn de beloftes van Pieper niet veel waard.'
Hij zucht. Recht zijn schouders en legt het nog een keer uit. 'Kijk, Microsoft en Intell hebben me gevraagd om orde op zaken te stellen bij L&H. En ik ben de beroerdste niet, dat is één.' Twee is dat Pieper het voor elkaar kreeg om én in Amerika én in België surséance van betaling te krijgen voor het op sterven-na-dode L&H.
'En dat is knap, al zeg ik het zelf', zegt Pieper zelf. In België alleen was het nooit gelukt. Maar in Amerika zijn ze minder wantrouwend.' Hij gnuift. 'En met dat Amerikaanse verhaal ben ik in België gaan aankloppen. Met succes.' Maar daarna is hij opgestapt. 'Ja, omdat L&H zich per sé wilde ingraven op de Belgische markt. Zonder Amerika wordt het niks, heb ik gezegd. Dat maakte geen indruk. Toen ben ik gegaan.'
Moord
Pieper vindt het een matig knipselmapje. Maar we hebben nog een uitsmijter. 'Zeg eens eerlijk Roel, heb je inderdaad iemand vermoord?' Als Pieper lacht, dan buldert hij. 'Waar heb je dat in vredesnaam vandaan?' Hij veegt de tranen uit z'n ogen. Nu toch wel geïnteresseerd trekt hij het blad naar zich toe. Het is de HP/De Tijd van deze week. En ja hoor, daar staat het: 'Wie hadden er belang bij de dood van Jan Sloot? Ook Roel P. wellicht?'
Het opinieblad haakt in op de coverstory van de Quote van deze maand. Verslaggever Eric Smit bericht daarin over een revolutionaire uitvinding waarmee Pieper zou zijn gaan strijken ná diezelfde uitvinding eerst namens Philips te hebben afgekeurd. Hij suggereert zelfs dat Pieper dáárom Philips al na een jaar verliet. Geen geringe onthulling dus.
Het ging om het wonderkastje van Jan Sloot, dat gigantische hoeveelheden beeld en geluid kan opslaan. Deze electrotechnicus vervoegde zich in maart 1999 bij Philips voor een demonstratie. Tweede man Pieper keek toe en viel bijna van zijn stoel van verbazing. Het 'Sloot Digital Coding System', aldus Quote, bleek in staat een digitaal opgeslagen film twee miljoen keer te verkleinen.
Dat zou ondermeer betekenen dat je alle ooit opgenomen films kwijt zou kunnen op één cd. Pieper, zo verhaalt Quote, tekende linksonder op een whitebord Sloots kastje, trok een lange stijgende lijn, en krabbelde rechtsboven het getal honderdmiljard. Dollars welteverstaan. Vervolgens bood hij zich aan als directeur en aandeelhouder.
Begrijpelijk dus dat Piepers volgende krabbel wel eens de handtekening onder zijn eigen ontslagbrief kan zijn geweest. 'Zoals die Smit het stelt,wel ja', smaalt Pieper. 'Maar dat detectiveverhaal daar' - hij tikt op de Quote - 'is enorm opgeklopt en bovendien in strijd met de feiten.'
Feit is wel dat Pieper rond de wereld vloog, op zoek naar geldschieters. Hij belde met Bill Gates, showde het kastje aan Rupert Murdoch. En toen viel Sloot dood neer. En nam de code mee zijn graf in. Schluss, basta. Weg miljarden.
'Ach', zegt Pieper, 'zo revolutionair was het allemaal niet. Ik heb zes, zeven van dit soort deals in behandeling (zie voorpagina, red.) Kijk, dit Quoteverhaaltje was nu echt zo'n geval waarin ik actief moest ingrijpen. Ik ben die jongen persoonlijk gaan vertellen dat dit niet kan. En Jortje Kelder, z'n chef, stond erbij. Toen heb ik Netwerk gebeld. Die zijn het echte verhaal komen filmen. Man, ik was allang weg bij Philips!'
En die moord? 'Haha', buldert Roel. 'Toen zat ik in Zuid-Frankrijk.'
Peter Buwalda
Pieper: ...lekker snoeien... |
