Sloot kwam tot factor 2000000!

Sloot kwam tot factor 2000000!
Willem Schoonen − 02/10/04, 00:00
RECENSIE Een gedreven technicus vindt een nieuwe manier om data samen te persen. Hij kan tien speelfilms wegschrijven op een kleine chip. Een revolutionaire vinding. Maar voor die de markt bereikt, krijgt de technicus een hartaanval, en neemt de sleutel van zijn vinding mee in zijn graf. Een mooi scenario. En nog waar gebeurd ook. Journalist Eric Smit van het weekblad Quote heeft de artikelen die hij er eerder over publiceerde uitgewerkt tot een boek: 'De Broncode'. Een pikant verhaal, vooral door de rol van Roel Pieper, it-goeroe en ooit de jonge prins in de raad van bestuur van Philips. Het verhaal begint bij Jan Sloot, die zijn brood verdient met het repareren van televisies en andere apparatuur, maar 's nachts achter zijn computer zit op zoek naar een methode om grote hoeveelheden data (tekst, geluid, bewegende beelden) zo efficiënt mogelijk weg te schrijven. Iedereen die wel eens iets van het net plukt, is vertrouwd met datacompressie; gecomprimeerde bestanden zijn kleiner, en dus sneller te downloaden. Datacompressie is een technologiegebied op zich. Met bewegende beelden komt die technologie echter nog niet veel verder dan een compressiefactor 2. Jan Sloot kwam tot een compressiefactor 2000000! Niet door data te comprimeren, maar door ze te beschrijven in een (kleine) code en die code op te slaan. Veel duidelijker kan zijn methode niet omschreven worden, want niemand weet wat Sloots methode was. De vinding is gedemonstreerd, maar nooit in een patentaanvraag beschreven. De uitvinder was bezig met die patentaanvraag, toen hij plotseling overleed. Sloot heeft zijn vinding wel vele malen gedemonstreerd. En met die demonstraties had hij indruk gemaakt. Ook op specialisten van het Natlab van Philips. Tot een samenwerking kwam het echter niet. Dat wil zeggen: niet met Philips. Wel met Roel Pieper, op dat moment de jonge hond in de raad van bestuur. Pieper was ervan overtuigd dat de vinding van Sloot miljarden zou opleveren. Maar niet voor Philips; in zijn boek maakt Eric Smit aannemelijk dat Pieper de miljardenvinding van Sloot naar zich toe trok. Pieper stapte in 1999 onverwacht op bij Philips, en had zich voordien al verzekerd van een positie aan het roer van Fifth force, de onderneming die de vinding van Sloot naar de markt zou brengen. Door de dood van Sloot eindigde dat avontuur in een flop. 'De Broncode' is de vrucht van knappe onderzoeksjournalistiek. De lezer blijft wel met vragen zitten, net als degenen die een presentatie van Sloots mirakel bijwoonden. Of die vinding een revolutie was of een sprookje blijft onduidelijk. Maar het is fascinerend om te zien wat er gebeurt als mensen het idee krijgen dat er miljarden te verdienen zijn.