Kort: Piepergate dicht
(Links naar web.archive.org)
Facebook Twitter LinkedIn Translate Favorites More Services
Geliefde interviewers als Ivo Niehe en Andries Knevel
wel, maar Netkwesties niet: dat is het pr-beleid van Roel
Pieper. De gewezen topsporter durft de confrontatie met
Netkwesties niet aan.

"Namens Jan de Jong wil ik u mededelen dat uw, en andere vergelijkbare
verzoeken, intern zijn besproken en besloten is geen gehoor te geven
deze diverse verzoeken", zo meldde de Executive Assistant van Favonius
Ventures
in Bloemendaal enkele weken na ons verzoek om Pieper en
kompaan De Jong te spreken over 'het kastje van Sloot' naar aanleiding
van het boek De Broncode en onze artikelen.

De Jong, die het kastje zou bezitten, leek gewillig om ons te woord te
staan. Aan Pieper stelden we eerder vragen, en legden hem voor om een
neutraal geleid symposium te houden over technologieontwikkeling en -
investering naar aanleiding van de Sloot-affaire. Lezers, ook een aantal
bekende namen in het Nederlandse media- en ict-landschap, klopten aan
met verzoeken om de zaak verder uit te zoeken en eens met Pieper te
praten.

Ondertussen schoot Eric Smit, schrijver van De Broncode, te hulp met het
online plaatsen van de volledige tekst van het laatste interview dat hij
Pieper afnam, in januari 2001. Volgens Pieper was de vinding van Sloot
voor 80 procent af, en 20 procent ontbrak: 'hoe verstuur je data over het
netwerk'. Dit strookt min of meer met de principes die op de Nederlandse
productie Endlesscompression.com/: principieel interessante vindingen,
maar geen bewijs van het geheel.

Als het wiel voor nooit meer dan 80 procent was uitgevonden, dan
zouden we nu nog geen fietsenmakers nodig hebben. Maar wellicht
begon de uitvinder daarvan ook met 80 procent, en vond hij later de
ontbrekende 20 procent, de spaken.

Uit dit gesprek (ES = Eric Smit, RP = Roel Pieper):

ES: Bedoel je dat de uitvinding niet werkt?
RP: Nee, dat wat er is, werkt. Maar dat stukje dat niet af was. Daarom
heeft het ook geen patent. Dat stukje is het onderdeel dat het echt in
bedrijf brengt in een netwerk. Hij kon een stukje laten zien - proven
concept - maar.

ES: Sloot kon video, audio en data versleutelen?
RP: Maar hij kon het niet versturen op een netwerk, daar zat het
probleem.

ES: Maar een sleutelcode zoals Sloot die kon maken, kun je toch gewoon
over een netwerk versturen?
RP: Maar daar ging het niet om, je moest de database versturen en dat
lukte hem niet.

ES: Maar een database kun je ook als een stuk elektronica op de markt
brengen, verpakt als een soort settopbox.
RP: Nu gaan we er even te diep op in. Daar kunnen we beter een andere
keer verder over praten, maar dan wel op basis van fair play."

Dat had Netkwesties graag gedaan, met Piepers ex-collega bij Philips,
Schouhamer Immink. Ons gesprek met de laatste is nog te beluisteren in
Twist over Sloot Decoding en Pieper. Maar de pr-machine probeert
Piepergate te sluiten wat niet eenvoudig is met het geheugen dat
'internet' heet. Wellicht in de toekomst nog eens een aanvulling, want
Pieper moest nu zijn boek verkopen en onze natie heeft hem nodig.

U kunt Over ondernemen, innovatie en politieke vernieuwing kopen. In
plaats van een afspraak kregen we het boek ter recensie toegezonden.
We behandelen het niet in Netkwesties daar de inhoud irrelevant bleek
te zijn voor de ontwikkeling van internet in Nederland, evenals die van
Piepers vorige boek.

 

Peter Olsthoorn, 8 oktober 2004