| |
|
Op 5/4/2005 door Michael Geerdink |
|
|
| |
|
Het ware
verhaal van een wereldschokkende uitvinding of Waarom Roel
Pieper net niet de
nieuwe Bill Gates werd. Zo luidt de qua lengte naar
samenvatting neigende subtitel van het boek
van Eric Smit. 'De Broncode' is een journalistiek verhaal.
De eerste laag is het verhaal van Jan
Sloot, van beroep televisiereparateur. Een man met een
passie voor computers en een gebrek aan
zakelijk inzicht. Al knutselend ontdekt hij een manier
waarop data uitermate efficiënt op een chip
opgeslagen kan worden: het Sloot Digital Coding System. Door
gebruik van slimme algoritmes kan
hij op 100 kb 16 videofilms opslaan en in seconden switchen
van de ene naar de andere film.
Het is hem
volkomen duidelijk dat hij goud in handen heeft. Dat is ook
wel nodig, want vanwege een
eerder faillissement heeft hij hoge schulden. Als zijn
vinding in verkeerde handen valt, staat hij met
lege handen. En dan begint het suizen en bruisen in zijn
kop. Hij moet zijn uitvinding beschermen
tegen rovers en grootkapitaal. Tegelijkertijd moet hij ze
interesseren om in zijn vinding te investeren.
Een duivels dilemma dat hem voert langs krabbelaars,
patjepeeërs en nouveau riches, tot hij
uiteindelijk terecht komt bij het NatLab van Philips. Het is
de wetenschappers volkomen duidelijk: Jan
Sloot toont dan wel een werkend apparaat, maar het is een
theoretische onmogelijkheid om
informatie zo te comprimeren, en ze voelen wel aan: "Ergens
worden we belazerd". Zij adviseren aan
de leiding van Philips om niet het project te stappen.
De tweede laag
van het verhaal begint als Roel Pieper zich voor de vinding
van Jan Sloot gaat
interesseren. Pieper is inmiddels toegetreden tot de Raad
van Bestuur van Philips en informeel
aangewezen als de opvolger van Cor Boonstra. Hij realiseert
zich dat als het echt waar is wat Sloot
claimt, we het niet over miljoenen maar over miljardenhandel
hebben. En dan begint ook het suizen
en bruisen in Pieper's kop. Buiten Philips om, maar
gebruikmakend van zijn zakelijke en politieke
invloed, zet Pieper een consortium op. Zo regelt hij dat Jan
Sloot en zijn vertrouwelingen het apparaat
demonstreren aan
techneuten en financiers. Overal verbijsterende reacties. En
niemand kan Sloot op
bedrog betrappen.
Pieper bluft dat hij, als wiskundige en techneut, de werking
van het apparaat begrijpt. Met die
toezegging opent ABN AMRO een omvangrijke kredietlijn en
stappen investeerders in het
businessplan. Ondertussen werkt Jan Sloot door aan het
verbeteren van het apparaat en aan het
beschrijven van de algoritmes.
En dan krijgt het verhaal een dramatische wending. Pieper
weet gedaan te krijgen het apparaat voor
een enkele dag voor een demonstratie naar de USA te kunnen
meenemen. Sloot vertrouwt het niet en
brengt onzichtbaar merktekens aan. Bij terugkomst blijkt:
Pieper, of wie dan ook, heeft geprobeerd
het apparaat open te krijgen. Er moet iets in de kop van
Sloot ontploft zijn. Enkele dagen later sterft
Sloot, onverwacht, aan een hartinfarct. Bij het doorzoeken
van zijn huis worden geen documenten
gevonden, en bij het openen van de kluis vindt men wat losse
papieren en ook een boek van Ludlum.
Sloot neemt zijn geheim mee in zijn graf. Het achtergebleven
kastje is niet het apparaat dat zo
succesvol is gedemonstreerd. Waar is de broncode, waar is
het Sloot Digital Coding System?
Is 'De Broncode' een managementboek? Nee, het is geen boek
met concepten en modellen, maar een
journalistiek verhaal dat leest als een trein. Je leest het
als een spannende detective. Steeds realiseer
je je: dit is niet bedacht of geconstrueerd, dit is echt
gebeurd! Eric Smit heeft het voor ons uitgezocht
en buitengewoon vakkundig opgeschreven.
Wat maakt het boek zo boeiend? Natuurlijk de
onwaarschijnlijkheid van het verhaal. De suspense: Op
het moment suprème ligt er een lijk in de tuin, is de kluis
leeg, is een captain of industry van zijn
reputatie beroofd en zijn de financiers miljoenen lichter
gemaakt. En de uitvinding die de wereld zou
veranderen, is verdwenen.
Eigenlijk gaat het boek over de psychologie. Over hebzucht,
graaien en leegzuigen. Het hele
miljardengebouw van Pieper steunt op de beweringen van één
enkele televisiereparateur. En hoe die
zich voelt, wordt door alle betrokkenen als een te
verwaarlozen factor gezien. Is Sloot de bedrieger
die met zijn dood uiteindelijk zijn hand overspeelde, of is
hij het slachtoffer van gewetenloze
geldbeluste boeven in Armani kostuums?
Drs M.G.M. Geerdink is partner bij DeLimes |
organisatieontwikkeling. Hij is docent Bedrijfsorganisatie
en
Verandermanagement aan de Haagse Hogeschool / Facility
Management en als projectleider betrokken bij
het CFM-project Facilitaire Kengetallen. Tevens is hij
voorzitter van het TelewerkForum te Woerden.
Interessante link
www.delimes.eu
|
 |
