From: Lamer_DeluxeIk heb die PDF eens even rustig doorgelezen en je hebt gelijk. MPEG is veel geavanceerder dan het Sloot systeem. Verschil is dat Sloot van tevoren alle mogelijke soorten beeldblokken, bloklijnen en beelden op wil slaan, terwijl die bij MPEG 'meegeleverd' worden in de datastream.
Het probleem bij Sloot is dat er totaal geen sprake is van enige compressie (LZW, low-pass filters), behalve het aangeven van data die hetzelfde is (of lichter/donkerder). Dus de hoeveelheid voorgekookte data die je dan moet opslaan is gigantisch. Zelfs met compressie zou het hoogstwaarschijnlijk nog veel te veel data zijn.
Het klinkt voor mij als een Tell-Sell verhaal van iemand die de klok heeft horen luiden maar niet weet waar de klepel hangt, een beetje een 'how to bluf your way into' verhaal. Hij heeft ooit wat van digitale beelden gehoord en is een beetje gaan fantaseren over codering ervan, zonder genoeg details van digitale video te weten.
Hij heeft best wel grappige ideeën, ik had toen ik een jaar of 13 was ook ooit eens het idee alle mogelijke 8x8 zwart-wit graphics af te drukken, maar heb hier maar snel vanaf gezien toen ik besefte hoeveel combinaties er waren.
Hij begint met te vertellen hoe beeldpixels in digitale vorm opgeslagen kunnen worden, als een stream die een beeld opbouwt.
Dan gaat het over het idee om alle mogelijke beeldlijnen op te slaan en een unieke code te geven. Dezelfde beeldlijnen krijgen dezelfde code. Dan wordt een heel beeld opgeslagen als unieke code die aangeeft welke beeldlijnen waar in beeld staan. (dit gaat niet werken, want het aantal mogelijke beeldlijnen en dan beeldlijn combinaties om een heel beeld te vormen zijn gigantisch groot, zeker bij de voorgestelde 976x640 pixels).
Dezelfde beelden krijgen dezelfde code, lichtere of donkerdere beelden dezelfde code plus een helderheidsverschil. (dit had hij ook op de beeldlijnen toe kunnen passen, het was sowieso veel slimmer geweest om het beeld op te splitsen in drie aparte kleurcomponenten, zoals helderheid, kleur en verzadiging. En dan nog coderingen van bijvoorbeeld gespiegelde lijnen, verschoven lijnen etc., maar dat soort dingen staan er allemaal niet)
Geluidsregistratie op een soortgelijke manier, waarbij hij alle frequenties van 1-30.000 hertz op wil slaan om deze vervolgens te 'sequencen' vanuit unieke codes. Dit slaat nergens op. Ten eerste is 20-20.000 genoeg, ten tweede moet je dan audio gaan vormen uit sequenties van enkele sinusgolf gedeeltes, dan kun je net zo goed gewoon digitaal coderen. Geen woord over Fourier synthese, wat dan nog logischer zou zijn. Of delta-compressie bijvoorbeeld.
Nadat MPEG genoemd is gaat het verhaal opeens niet meer over beeldlijnen maar over blokjes van 16x16. Apart, zou hij dat opeens van het MPEG systeem meegekregen hebben? Komt wel een beetje slordig over nadat het in het begin van het verhaal nog op beeldlijnen gebaseerd was.
976x640 pixels, opgedeeld in 16x16 blokken, 64x40 blokken voor een beeld. Aantal kleuren per pixel: 256 (te weinig, tenzij je delta-YUV 422 zou gebruiken), 2560(?) of 102.400 (??)
Ter vergelijking wordt een tekstpagina genoemd. Beperkt aantal letters, elke mogelijke lijn letters krijgt een unieke code, elke mogelijke verzameling lijnen een unieke pagina code. Alleen die code wordt op een datadrager meegenomen. Ook weer geen sprake van compressie (tenzij twee regels precies hetzelfde zijn, beetje onwaarschijnlijk behalve bij lege regels), waardoor dit idee ook alweer niet gaat werken ( 127^(80x66) mogelijke pagina's)
Trek dit door naar een foto en dan een hele film en het is duidelijk dat dit totaal niet gaat werken zonder allerlei slimme compressies overal waar mogelijk. Over compressie wordt nergens gesproken, behalve het niet herhalen van twee dezelfde combinaties, waar je ook veel handiger mee om zou kunnen gaan dan beschreven (runlength compressie).
In het kort -> unieke code voor elke pixelkleur -> unieke code voor 16x16 blok (alle mogelijke blokken opslaan op host systeem) -> unieke code voor elke bloklijn -> unieke code voor elke bloklijn combinatie die een beeld vormt -> unieke code voor een hele film bestaande uit beeldreeksen. Bij de opslag van alle mogelijke 16x16 beeldblokken zie ik het al mislopen.
Ik geloof niet dat iemand die duidelijk zo weinig weet van de details van digitale video en compressietechnieken hier een werkend systeem van zou kunnen maken. Zijn ideeën zijn niet uniek en kunnen door iedereen met een beetje technisch inzicht bedacht en verworpen worden.
Wat ik naar aanleiding van deze ideeën zit te denken is dat het voor MPEG misschien interessant zou zijn om een soort cache van laatst gebruikte blokjes bij te houden en die dan voor meerdere frames te gebruiken, hoewel dit in de praktijk waarschijnlijk al gebeurt.
MPEG compressie is inderdaad veel geavanceerder dan het idee van Sloot.