From: johan.donneSilverburn schreef:
Ook gezien, best merkwaardige theoriën.
Nja, hoelang heeft hij eraan gewerkt? 20 jaar aan een stuk?
Ook dat bewijs daar rechts dat films op grootte van 1 kilobyte slaat eigenlijk op niet veel, sinds ze voor dat bewijs uitgaan van het binair talstelsel, terwijl Sloot een ander talstelsel gebruikt. Nuja, sinds niemand dat talstel kent, kunnen we het ook niet voor waarheid aannemen...
Het is niet zo dat een ander talstelsel ineens woderen kan doen, er is ook nog zoiets als informatietheorie...
Het 'bewijs' op wikipedia is wel degelijk heel toepasselijk: ze gaan uit van een film waarin enkel witte of zwarte frames bestaan: slechts 2 mogelijke toestanden (is dus de meest elementaire vorm van informatie (als er maar één mogelijke toestand zou zijn had je geen informatie meer). Als zelfs zo een film niet op te slaan is in minder dan 1 KB, dan zal datzelfde a fortiori gelden voor elke andere film (die complexer is en dus meer informatie bevat).
Een nog veel sterker bewijs wordt in dat artikel ook aangehaald: 1 KB heeft een beperkt aantal bits (1024 x 8 = 8192 om precies te zijn). Daarmee kan je een beperkt aantal varianten aan informatie weergeven (2^8192): zeer veel dus, maar absoluut niet oneindig veel. Daar staat tegenover dat het zonder meer mogelijk is om een oneindig aantal films te bedenken (en te produceren). Het is dus puur theoretisch al voor de hand liggend dat geen enkel lossless codeer/compressiesysteem in staat is om het even welke film te coderen naar een vast aantal bits (hoe veel dat er ook mogen zijn), ook dat van mr. Sloot niet.
Daarnaast helpt een beetje gezond verstand ook wel: Als er 20 jaar onderzoek en ontwikkeling gedaan wordt, als de 'uitvinding' op verschillende plaatsen uitgelegd en gedemonstreerd wordt, dan is het zeer onwaarschijnlijk dat daarvan achteraf helemaal niets concreet terug te vinden is. Er wordt beweerd dat het decodeertoestel nog wel bestaat, inclusief firmware. Dan is het perfect mogelijk die firmware te decoderen, de gebruikte codeertechniek te achterhalen en de hele toepassing te reconstrueren.
Al jarenlang is er een enorme data-explosie aan de gang en wordt er overal gezocht naar methodes om dataopslag en -transport efficiënter te maken. In die context is het ondenkbaar dat een codeermethode die doet wat hier geclaimed wordt (eventjes los van het feit dat die claims puur theoretisch onmogelijk zijn) niet gereconstrueerd zou worden en op universele schaal gebruikt (de potentiële winsten zouden enorm zijn).
Overigens is dit niet de enige hoax van die soort: Een 15-tal jaren geleden kwam er een 'onderzoeker' met de bewering dat hij in staat was om het even welke hoeveelheid informatie lossless te comprimeren tot één byte. Uiteraard is er ook daar nooit een implementatie van gekomen...