Boek: De Broncode

[Webmaster]

From: Mork_Van_Ork

16 films in 64k (4kb per film) is een fundamentele onmogelijkheid. Dat weet iedereen met enige basiskennis van informatietheorie.

Sja, daar gaat het nu juist om. Het zou niet meer op de conventionele manier gaan, maar het gehele concept was veranderd. Nu werken computers allemaal nog zoals het begin jaren tachtig begon (IBM enzo). Nu heeft een filmbestand informatie over elke pixel en elk geluid, wat de reden is waarom die bestanden zo groot worden. (Even makkelijk gezegd dan, verschilt natuurlijk per opslagmethode)

Sloot zn uitvinding was juist fundamenteel anders. De gehele informatietheorie, zoals jij het in mijn bovenstaande quote noemt, die is dus niet meer van toepassing. Het zou zo simpel zijn, dat eigenlijk niemand eraan dacht.

Ik ben het overigens wel met je eens hoor. Het is gewoon te mooi om waar te zijn. Maarja, wie weet kan het dus wel veel makkelijker en efficiënter dan hoe de computers en opslagmethodes nu werken. Ik hou die mogelijkheid wel open voor mezelf. De manier waarop wij nu op de wereld kijken zal over 20 jaar ook wel weer verouderd blijken. Het informatietijdperk is zo oud nog niet, en ik denk dat er in de toekomst nog wel wat revoluties aankomen. (Iets wat je je nu dus nog niet voor kan stellen omdat het er nog niet is).

Dus wie weet??

[Webmaster]

From: Srblackbird

Sja, daar gaat het nu juist om. Het zou niet meer op de conventionele manier gaan, maar het gehele concept was veranderd. Nu werken computers allemaal nog zoals het begin jaren tachtig begon (IBM enzo). Nu heeft een filmbestand informatie over elke pixel en elk geluid, wat de reden is waarom die bestanden zo groot worden. (Even makkelijk gezegd dan, verschilt natuurlijk per opslagmethode)

Sloot zn uitvinding was juist fundamenteel anders. De gehele informatietheorie, zoals jij het in mijn bovenstaande quote noemt, die is dus niet meer van toepassing. Het zou zo simpel zijn, dat eigenlijk niemand eraan dacht.

Ik ben het overigens wel met je eens hoor. Het is gewoon te mooi om waar te zijn. Maarja, wie weet kan het dus wel veel makkelijker en efficiënter dan hoe de computers en opslagmethodes nu werken. Ik hou die mogelijkheid wel open voor mezelf. De manier waarop wij nu op de wereld kijken zal over 20 jaar ook wel weer verouderd blijken. Het informatietijdperk is zo oud nog niet, en ik denk dat er in de toekomst nog wel wat revoluties aankomen. (Iets wat je je nu dus nog niet voor kan stellen omdat het er nog niet is).

Dus wie weet??

Omdat sommige dingen nooit mogelijk worden, zals een Perpetuum mobile oid

Verder moet je je gezond verstand gebruiken....
"Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn" ja inderdaad, als je dat denk moet je al heel voorzichtig zijn.

[Webmaster]

From: Spideyman

"De Broncode" heeft alle kenmerken van een hoax. Vooral het 'per ongeluk' vallen van de computer tijdens een presentatie waar de wereldtop van het zakenleven was uitgenodigd is uiterst ongeloofwaardig.

[Webmaster]

From: Haarb0l

Zo simpel dat niemand eraan dacht en hij maakte gebruik van floppies he?

*knutselt kastje*

Zo. Zie hier mijn kastje dat filmbeelden print in het ronddraaiende gedeelte van een willekeurige hd-floppie. Is niet meer binair - maar een compleet nieuwe methode zo simpel dat niemand er aan dacht.

Door gebruik van spiegeltjes kan je trouwens meerdere films op je scherm projecteren - uitbreidbaar tot wel 12 films tegelijk!

Kom maar op met die 50 miljoen gulden subsidie!

[Webmaster]

From: Mork_Van_Ork

Het is idd niet heel erg geloofwaardig, maar je weet het nooit. Wie weet is de huidige computerarchitectuur wel helemaal niet efficiënt.

[Webmaster]

From: Neuralnet

De man was de zoveelste wannabe "wetenschapper" die hooguit een theorie in zijn hoofd heeft ontwikkeld. In het verleden was dat eerder regel dan uitzondering. Gewoon iets verzinnen en hopen dat het snel wordt uitgevonden. Dat is geen geheim naar mijn idee. De man die de eerste computer had "uitgedacht" beschreef ook enkel componenten. Als dat soort dingen geldig zijn, dan kan je ook wel even beschrijvingen van quantum-computers erbij pakken. Theorievorming is makkelijk. Maar een theorie moet ook getest worden. Het is onmogelijk dat iemand zo'n theorie heeft getest zonder daar ooit sporen van hebben achtergelaten.

[Webmaster]

From: Rob_Aardbei

Ik heb het boek niet gelezen en ook de docu's niet gezien.. Wel 3 jaar geleden, toen was het ook al enorm in het nieuws..

wat ik me af vraag, als hij een chip heeft ontwikkeld, dan zou die toch ergens geproduceerd moeten zijn. Ik kan me niet voorstellen dat je zelf even een chip maakt op je zolder kamer? Zijn daar dan helemaal geen blauw drukken meer van..

Verder vind ik het totale onzin. In principe zit elke film (of ELKE getallen/datareeks) ook in het getal PI, theoretisch gezien, maar in de praktijk kunnen we daar niks mee. Gebakken lucht dus naar mijn idee

[Webmaster]

From: Nolius

Interessant verhaal die de gemoederen zal blijven bezighouden. Maar of het waar is... ik kan er geen vinger achter krijgen...

[Webmaster]

From: Jinchi

Ik heb zelf het boek weliswaar niet gelezen, maar wel de TV uitzendingen gezien.

Er zijn meteen al een aantal mensen die 'onzin' en 'onmogelijk' roepen, maar, inderdaad, Jan Sloot had een ander systeem dan het binaire gebruikt voor de gegevensopslag. Afgezien daarvan was het zeker niet 'zo simpel dat niemand anders eraan gedacht had'. Hij was er tenslotte zo'n twintig jaar mee bezig geweest, wat het eigenlijk alleen maar vreemder maakt, aangezien digitale video nog niet zo'n grote rol speelde als nu.

Het boek lijkt mij, naast een overzichtelijk stukje informatie over het hoe-en-wat rondom Jan Sloot z'n uitvinding, toch gewoon de zoveelste manier om geld te verdienen aan iets waarvan we waarschijnlijk nooit zullen weten of het waar was.

De kans dat het nep was, is in mijn ogen even groot als de kans dat het echt is.

[Webmaster]

From: Zero2Nine

Het principe werkte ogenschijnlijk simpel. Net zoals er voor een stuk tekst maar een beperkt aantal karakters beschikbaar is, wordt een film uit een eindig aantal kleuren en geluiden opgebouwd. Al die basisgegevens werden in vijf algoritmes in vijf verschillende geheugens opgeslagen. Bij de opslag van films zou ieder algoritme een maximale omvang van 74 megabyte krijgen. In totaal dus 370 megabyte: de motor van de vinding. Het enige wat nodig was om die te starten was een passende sleutel. Sloot berekende voor iedere bladzijde van een boek, of ieder beeld van een film, een unieke code waarvan het geheel ook weer resulteerde in een unieke code.

ik quote de quote haha
Gegevens opslaan in een algoritme? sinds wanneer is een algoritme een opslagplaats voor gegevens? mijn definitie van een algoritme is heel anders. en nog zo'n leuk fabeltje, "een veel efficientere opslag dan de enen en nullen... op zo'n card staan die z.g. unieke 'sleutels' van die meneer Sloot nog steeds binair opgeslagen. die hele sleutel is binair in zekere zin...