From: PjvdmeerHans slaat de spijker op zijn kop: extreme compressie komt tegen een prijs, en die prijs is tijd en rekenkracht.
Er is al aangegeven dat het gaat om een codering, of database techniek. De code geeft aan welk item uit de database moet worden gekozen. Deze techniek is overigens niet nieuw, maar werd vroeger Vector-codering genoemd. Uiteindelijk bleek deze techniek voor Video niet toereikend, en toen was er nog niet eens sprake van een wens tot streaming.
Fractals, Nico, zijn in de Video compressie in de jaren 90 toegepast, maar niet verder gekomen dan de experimentele fase. Een fractal neemt een deel van het beeld, draait, verkleurt, en verkleint dat om een ander deel van het beeld op te bouwen. Die transformatie sla je op (in plaats van het originele beeld). In een aantal iteraties (waarbij ieder deel van het beeld zichzelf opbouwt) komt dan het origineel terug. Grote voordeel van Fractals: je kon een beeld oneindig uitvergroten zonder de pixels te gaan zien. Maar wat je wel zag waren vreemde structuren die niet in het origineel zaten.
Fractals waren zeer interessant, maar hadden veel rekenkracht nodig, en leverden geen betere compressie.
Andere destijds veelbelovende technieken waren contourcodering, model-codering (had je wel voorkennis nodig dat de beelden bijvoorbeeld gezichten bevatten), etcetera. Allemaal zeer rekenintensief. Hierdoor is tot de dag van vandaag de veel praktischer DCT-codering (Discrete Cosinus Transformatie, en transformatie naar het frequentie domein) de defacto standaard geworden.
Zo, heb ik toch nog wat aan mijn studie en promotie-onderzoek gehad...