Opslag Capaciteit Smartcards/Chipcards

Opslag Capaciteit Smartcards/Chipcards

Re: Opslag Capaciteit Smartcards/Chipcards

Postby Michael1954 » Mon 27 Dec 2010, 11:59

From: Zak

Steven schreef:
Niet als je een eis van "herkenbaarheid" toevoegd.

Mijn argument was dat 'elk bestand kleiner maken' niet mogelijk is met
omkeerbare compressie - er zijn altijd bestanden die groter worden.

Maar verliesgevende compressie kan je wel een grootte garanderen. Maar
inderdaad, je blijft veel bits nodig hebben voor herkenbaar beeld.
M.a.w. een algoritme dat claimt een film van anderhalf uur op te slaan
in minder dan 101300bit (zo'n 12,5 KByte) kan een film zo simpel en saai
als ik hierboven heb beschreven niet opslaan. Tenminste, niet zodanig
dat alle letters in de film herkenbaar zijn.

Dat klopt zeker. Al zullen de letters in de film wel met elkaar
samenhangen en daar zal dus wat extra compressie mogelijk zijn. Maar er
zijn ook andere dingen in beeld dan een paar letters...

Thomas
User avatar
Michael1954
 
Posts: 3618
Joined: Sun 22 Aug 2010, 16:39

Re: Opslag Capaciteit Smartcards/Chipcards

Postby Michael1954 » Wed 29 Dec 2010, 18:46

From: Ruud Poeze

Bas S.Th. Verdult schreef:
MJ schreef:
Waarmee hij beweerde dat hij een film zou kunnen comprimeren tot 1 kB

Daar gaan geen reproduceerbaar toonbare films op passen, zeker niet met
de beste compressie: daar blijft niets van over dat herkenbaar voor film
zou kunnen gaan.

Waanzin.

Maar het was dus juist GEEN compressie methode.
Het is het treugbrengen van data tot steeds weer terugkerende elementen,
die elementen vormen de "bron".
Vervolgens heb je nog maar heel weinig erlelmnetn nodig om het
oorspronkleijke bestand terug te krijgen door de "bron' op juiste wijze
voor dat bestand uit te lezen, daarvoor is maar heel weinig capaciteit
nodig, die stond dus op dat kaartje.
De "bron" was het "kastje".

Het is enigzins te vergelijken met stenografie.
Dta is gebaseerd op steeds terugkerende elementen in de taal.

Normaal lukt het je niet gesproken tekst in schrift bij te houden, met
steno kan het opeens wel. Zonder compressie, er wordt niets weggegoooid.
Denk ook aan Velotype: oppeens kan je wel in spreeksnelheid typen. Geen
data reductie!

Bijvoorbeeld: een plaat bestaat uit veel treugkerende elementen, je kan
er wel compressie op los laten zoals MP3, maar het blijft inefficient
omdat je steeds dezelfde bewerking toepast op dezelfdde elementen.
Bijvoorbeweld: het refreintje is steeds hetzelfde. Dat sla je op in de
"bron" en vervolgens geef je op het juiste moment het commando wanneer
het refreintje moet komen, dat kost bijna geen data.
Je kan muziek of geluid terugbrengen tot steeds weer terugkerende
elementen, vervolgen sla je al die elementen op als bron, en nummer ze.
Je hoeft dan alleen maar op te geven welke elementen/nummers in welke
volgorde weergegeven moeten worden, dat kost veel minder data, en
nogmaals, geen data reductie, dus de kwaliteit is ook nog eens beter.

Hetzelfde kun je doem met beeldmateriaal, je analyseert dat en legt alle
elementen vast.
Om de film af te spelen hoef je alleen maar aan te geven hoe de
elementen samangesteld hoevenm te worden.
En met alle data, er zit altijd een flinke herhalingsfactor in.

Nogmaals: het heeft niets te maken met data-reductie, het is een heel
andere benadering.

Ik weet niet of het kan, maar zo moet het ongeveer werken.
het basisprincipe is dan zo simpel als het wiel.
Sloot zelf claimt in zijn octrooi-omschrijving een winst van slechts een
factor 8, geen factor 2 miljoen. Een voorbeeld van hoe de 'uitvinder'
aan dat voordeel dacht te kunnen komen: "Een televisiebeeld is opgebouwd
uit lijnen. Als twee lijnen hetzelfde zijn, volstaat Sloot met één
omschrijving daarvan." Maar dat principe wordt al jaren toegepast.

Ja, als die 2 lijnen vlak achter elkaar komen.

Sloot laat echter al het beeldmateriaal wat je maar kan vinden
analyseren en brengt dat terug tot basiselementen. Die stopt hij in het
kastje.

Vervolgens kun je elke film ,ook een nieuwe, terugbrengen tot
commandoos om die elementen achter elkaar te zetten dat past kennelijk
op een creditcard.
ruud

Precies, dat zijn de mogelijke elementen van de data.
Het kan echter veel fijnmaziger en uitgebreider

Voor
een octrooi moet aan drie belangrijke voorwaarden worden voldaan:
nieuwheid, uitvindersgehalte en industriële toepasbaarheid. Deze
octrooien bewijzen dat in Nederland nauwelijks nog een toetsing
plaatsvindt en dat octrooi-aanvragen veel te gemakkelijk worden gehonoreerd.
User avatar
Michael1954
 
Posts: 3618
Joined: Sun 22 Aug 2010, 16:39

Re: Opslag Capaciteit Smartcards/Chipcards

Postby Michael1954 » Sun 02 Jan 2011, 12:23

From: Bas S.Th. Verdult

Zak schreef:
maar reisverhalen comprimeren erg slecht.

Daarvan zijn Discovery, NGC en consorten op de kabel het levende bewijs:
blokkerig water, vuur en bladeren :)
User avatar
Michael1954
 
Posts: 3618
Joined: Sun 22 Aug 2010, 16:39

Re: Opslag Capaciteit Smartcards/Chipcards

Postby Michael1954 » Fri 07 Jan 2011, 08:11

From: Bas S.Th. Verdult

Bbboelens_at_hetnet.nl.ditkanweg schreef:
Ook ik heb de documentaire van Netwerk gezien. Vol belangstelling
natuurlijk, omdat er iets magisch aan zit.

Het is zeker een amusant spannend verhaal.
Bij mij rezen de vragen :
1 Hoe werd het kastje verbonden met de laptop ?
2 Met welk programma werden de films afgespeeld op de laptop ?
3 Waar is het "apparaat" dat de films kon opnemen ? Er werd tenslotte
alleen gesproken over een kastje met chipcard waarmee de film
afgespeeld kon worden.

Er was bij de presentatie bij Pieper thuis ook een harddisk betrokken
bij het bedoelde voor magisch gehouden kastje, zo was te vernemen.
"voor geheugen" Voor iemand die zwaar werd gefinancieerd door z'n
keukenmaat een merkwaardige keuze: omdat er toen al betere en snellere
alternatieven waren.
Bij vraag 1 zou het betekenen dat ofwel een apart hardwareonderdeel
voor de laptop is ontwikkeld of dat de data over een COM of LPT-poort
verstuurd werd (USB was nog niet zo bekend voor 1999).

In elk geval niet zo snel als heden ten dagen: zeer zeker te langzaam
voor 16 films realtime.
Zou het over LPT of COM gaan, dan zou het betekenen dat de COM- of LPT-poort
onvoldoende capaciteit had om alle data over te zenden, laat staan 16
films. Daaruit mag je dan concluderen dat de decryptie/decompressie op
de PC zou plaatsvinden en dat het kastje dan een "ordinaire"
chipkaartlezer is. Dus,. het daadwerkelijke programma staat dan op de
laptop en niet op het kastje.

En dan zit je met Windows, dat er niet echt lekker tegen kan om eens
flink te moeten performen, laat staan renderen, zeker niet in '99. Dat
kan iedereen beamen die wat met grafische software doet, bij het
toepassen van een filter op een foto :)
Maar Win 98 ondersteunt nog een RAMDRIVE *hint* en zal hij vast niet met
32MB werkgeheugen hebben gezeuld met zulk een financieerder ;)
Het hele verhaal wordt natuurlijk anders wanneer het kastje
rechtstreeks op een monitor oid kon worden aangesloten.

Dan had hij z'n notebook thuis kunnen laten, dat hij niet deed zoals
vernomen.
Het lijkt me dat vraag 3 ook belangrijk is in het geheel. Wanneer
gesproken wordt over het afspelen, moet er ook iets zijn om een code
te berekenen voor een film. Dus er moet ook ergens een "recorder" zijn
die een opname terugvertaald naar de unieke code. Waar is dat "ding" ?

CardReader/Writer? Imagination en etc.:)
Wat betreft de uitvinding, ik kan me voorstellen dat de uitvinder iets
heeft ontwikkelt op basis van een samengestelde coderingsleutel met de
volgende parameters :
- de horizontale lijnen
- verticale lijnen
- kleuren (rgb)
- tijd
- ???

Frames, en lijnen bestaan weer uit pixels en pixels uit een RGB-waarde
dat in digitale vorm een matrix vertegenwoordigd, maar een frequentie in
analoge vorm.

Het is een leuk idee. En inderdaad, in de muziek kun je binnen de 100kB
prachtig durende stukken componeren op basis van voorgedefinieerd
instrumentarium: MIDI, dat een tabel oplevert dat je met bzip2 tot iets
meer dan de helft kunt comprimeren. Totdat er gezongen moet worden en er
daarvan samples van moeten worden toegevoegd, groeit het geheel al weer
aardig uit z'n jas. Het is anders niet te doen om alle stem-variaties in
tables op te slaan.

Dat gegeven brengt me bij een documentarie op Discovery of NGC: waar wil
je die tabellen op baseren? Je hebt bij beeld niet enkel te maken met
kleurdiepte en resolutie, maar evengoed met nuance, vormen, etc:
resulterend in nagenoeg oneindige onvoorspelbare combinaties.
En het blijft merkwaardig dat -ook al zou er sprake zijn van
oplichting- dat :
- bij ABN AMRO zonder blikken of blozen een 50 mln wordt klaargelegd

Dat komt omdat Pieper prematuur handelde. Zoals ook werd weergegeven
wachtte Pieper de eindconclusie van Philip's Lab niet af, een conclusie
welke met redenen omkleedt vernietigend/afwijzend zou blijken.
Pijnlijk overhaast had hij beter even kunnen wachten op dat oordeel of
het de kostbare tijd en moeite wel waard zou zijn.
Tot slot, wat er echt is gebeurd, zal wellicht nooit achterhaald
kunnen worden.

Het is wel zo makkelijk van tafel te vegen.
De tijd zal het leren, maar interessant / spannend was
de uitzending van Netwerk wel.

Ik vond de aanmerking "economische thriller" het verhaal goed passen.
En het boek zal volgens mij ook interessant zijn voor
een verfilming.

Met Anthony Hopkins als sleutelfiguur? :)

Het beste wat er uit het verhaal kan voortkomen zijn nieuwe dromers die
er door worden geïnspireerd, en mogelijk daartoe komen een echte
uitvinding te doen.
User avatar
Michael1954
 
Posts: 3618
Joined: Sun 22 Aug 2010, 16:39

Re: Opslag Capaciteit Smartcards/Chipcards

Postby Michael1954 » Tue 11 Jan 2011, 08:17

From: Maarten Bakker

Bas S.Th. Verdult schreef:
Er was bij de presentatie bij Pieper thuis ook een harddisk betrokken
bij het bedoelde voor magisch gehouden kastje, zo was te vernemen.
"voor geheugen" Voor iemand die zwaar werd gefinancieerd door z'n
keukenmaat een merkwaardige keuze: omdat er toen al betere en snellere
alternatieven waren.

Zoals? Volgens de bedrijfsarchieven hier, was in januari 2001 de grootste
compactflash-kaart 64MB en liepen de harde schijven tot 80GB, dit alles
consumer grade. Lijkt me dat je op die schijf wel 16 filmpjes kwijtkan,
maar dat het in flashgeheugen nogal een lastig geval wordt.
Bij vraag 1 zou het betekenen dat ofwel een apart hardwareonderdeel
voor de laptop is ontwikkeld of dat de data over een COM of LPT-poort
verstuurd werd (USB was nog niet zo bekend voor 1999).
In elk geval niet zo snel als heden ten dagen: zeer zeker te langzaam
voor 16 films realtime.

USB 1.1 was al in 1997 bekend, maar inderdaad veeeeeel te traag.
En dan zit je met Windows, dat er niet echt lekker tegen kan om eens
flink te moeten performen, laat staan renderen, zeker niet in '99. Dat
kan iedereen beamen die wat met grafische software doet, bij het
toepassen van een filter op een foto :)

De snelste processor in januari 2001 was 1,1GHz. Reken dat die laptop in
2000 misschien 500 of 600MHz aan boord zal hebben gehad.
Maar Win 98 ondersteunt nog een RAMDRIVE *hint* en zal hij vast niet met
32MB werkgeheugen hebben gezeuld met zulk een financieerder ;)

Het memory management van win 98 kan niet lekker overweg met meer dan
512MB, maar met wat prutsen misschien wel met 1GB. In een gemiddeld
moederbord kon in januari 2001 maximaal 768MB.
Het lijkt me dat vraag 3 ook belangrijk is in het geheel. Wanneer
gesproken wordt over het afspelen, moet er ook iets zijn om een code
te berekenen voor een film. Dus er moet ook ergens een "recorder" zijn
die een opname terugvertaald naar de unieke code. Waar is dat "ding" ?
CardReader/Writer? Imagination en etc. :)

Misschien bepaalt het kastje gewoon aan de hand van de checksum welke film
er gespeeld moet worden. Dat doen P2P programma's tegenwoordig ook ;-)
Het beste wat er uit het verhaal kan voortkomen zijn nieuwe dromers die
er door worden geïnspireerd, en mogelijk daartoe komen een echte
uitvinding te doen.

Dat zou wel mooi zijn :) Blijft de vraag, wie heeft nou wie opgelicht en
wie wist ervan, en wie was het slachtoffer?

---
Met vriendelijke groet,

Maarten Bakker.
User avatar
Michael1954
 
Posts: 3618
Joined: Sun 22 Aug 2010, 16:39

Re: Opslag Capaciteit Smartcards/Chipcards

Postby Michael1954 » Tue 11 Jan 2011, 08:23

From: Bas S.Th. Verdult

Maarten Bakker schreef:
Volgens de bedrijfsarchieven hier, was in januari 2001 de grootste
compactflash-kaart 64MB en liepen de harde schijven tot 80GB, dit alles
consumer grade. Lijkt me dat je op die schijf wel 16 filmpjes kwijtkan,
maar dat het in flashgeheugen nogal een lastig geval wordt.

Je zoekt het in de goede hoek: en zoveel geheugen heb je niet nodig voor
een paar mpeg'jes om de presentatietijd te vullen ;)
Onderschat de toenmalige memorydisk's niet (géén compactflash of
soortgelijk) -- een heel plak volgeprikt met geheugen al of niet solid
state met een IDE-aansluiting en viceversa varianten. Welliswaar niet
direct in winkels beschikbaar voor consumers, maar beschikbaar voor wie
het wilde hebben.
USB 1.1 was al in 1997 bekend, maar inderdaad veeeeeel te traag.

USB 1.1 was 1.5 Mbps (Megabit per seconde), om precies te zijn.

Die DVD film in de kast waar je graag naar kijkt is 9.8 Megabit per seconde.

USB 2.0 redt 12 en 450MB/s
De snelste processor in januari 2001 was 1,1GHz. Reken dat die laptop in
2000 misschien 500 of 600MHz aan boord zal hebben gehad.

Niet vooruit te branden dus om beelden vanuit het niets mee te
herconstrueren, realtime te laten becalculeren en toonbaar te maken als
een vloeiend lopende film. En dat maal 16? *ROTFLMAO*
Dat is toch wel wat veeleisender dan gewoon 3d rendering, zachtjes
uitgedrukt. Dan werk je ook met voorgedefinieerde figuren/vormen,
kleuren, belichting en materialen, kort door de bocht.
Het memory management van win 98 kan niet lekker overweg met meer dan
512MB, maar met wat prutsen misschien wel met 1GB. In een gemiddeld
moederbord kon in januari 2001 maximaal 768MB.

Je kent ze vast wel, van die gimmick filmpjes die soms krijgt
toegestuurd om te lachen door vrienden of van leuke site's op internet
die een paar/drietal minuten duren en zo'n ~5MB in grootte zijn.

Zeg dat ze dan in verhouding 34MB zouden zijn voor een presentatie van
20 minuten, maal 16, kom je op zo'n 544MB.

Past aardig.
Misschien bepaalt het kastje gewoon aan de hand van de checksum welke film
er gespeeld moet worden. Dat doen P2P programma's tegenwoordig ook ;)

Pay-Per-View bestond toen ook al, je zenderselectie op 'n card, over de
grote natte plas.
Het beste wat er uit het verhaal kan voortkomen zijn nieuwe dromers die
er door worden geïnspireerd, en mogelijk daartoe komen een echte
uitvinding te doen.

Dat zou wel mooi zijn :) Blijft de vraag, wie heeft nou wie opgelicht en
wie wist ervan, en wie was het slachtoffer?

Cliché
User avatar
Michael1954
 
Posts: 3618
Joined: Sun 22 Aug 2010, 16:39

Previous

Return to EDAboard (0904)

cron