Citaat:
Amstelplein, donderdag 4 maart 1999.
Het is drie uur 's middags. Een onalledaags gezelschap begeeft zich naar de eenzaam boven Amsterdam uittorenende betonkolos. Een keukenboer, een aannemer, een timide elekrrotechnicus met zijn zoon, een succesvolle Nijmeegse investeerder en een ex-directeur van World Online. Bij het betreden van de ingang van de Rembrandt-coren wisselen ze opgewonden blikken. In een vergaderkamer op de elfde verdieping wachten de heren even later geduldig op de komst van de man die een jaar eerder als kroonprins bij elektronicaconcern Philips werd binnengehaald: Roel Pieper. De 54-jarige elektrocechnicus Jan Sloot sluit met bevende handen een 24 inch-monitor aan op een zwart kastje dat niet groter is dan vijf pakjes sigaretten. Sloot buigt zich zwijgzaam over zijn apparatuur, die hij over enkele minuten zal demonstreren- De dag ervoor heeft hij tot laat in de nacht doorgewerkt om nog enkele films op zijn bijzondere videorecorder te zetten. Hij Stelt tevreden vast dat alles naar behoren werkt en gaat aan de lange tafel naast zijn zoon Ben zitten. Aan het uiteinde van de tafel, bij de ingang van de kamer, zit keu-kenhandelaar Leo Mierop. Tegenover hem zit de immer grijnzende Marcel Boek-hoorn, succesvol specialist in fusies en overnames. De plek tussen hen in is vrijgehouden voor Pieper. Gevangen in olieverf slaat de peetvader van de Nederlandse hightech, Frits Philips, vanaf een van de muren het tafereel gade. Dan wordt de deur van de kamer geopend en treedt de lange gestalte van Roel Pieper binnen, gevolgd door Philips Research-wetenschapper Carel Jan van Driel. Als de gebruikelijke beleefdheden bewezen zijn en de visitekaartjes van eigenaar zijn gewisseld, staat Jan Sloot op om zijn demonstratie te beginnen. De elektrocechnicus zet de monitor aan en steekt een witte smartcard met een 64 kilobyte chip in het daarop aangesloten apparaatje. Op de 64 kB chip van de smartcard staat een code die zestien volledige speelfilms op het scherm van de monitor kan laten verschijnen. Alle ogen zijn gericht op Pieper en Van Driel. Leo Mierop kan zich de situatie nog helder voor de geest halen. 'Pieper keek naar hef-kastje en de monitor. Zijn mond viel letterlijk open. Hij vroeg zich hardop af of dat werkelijk zestien volledige films waren die hij daar afgespeeld zag worden. Sloot drukte op stop en zei: "Zeg maar wat je wilt zien." Jan spoelde vervolgens een voor een de films vooruit en achteruit. Pieper was helemaal van slag. Je zag het aan zijn hoofd. "That's it", kon hij nog net uitbrengen.' Marcel Boekhoorn: 'Ze hebben met hun oren op het apparaatje gezeten om te controleren of er geen harddisk in zat. Pieper en Van Driel vielen om van verbazing. Ga maar na. Jan Sloot liet zien dat hij zestien films op een alledaagse chip kon zetten. Hij beweerde dat er ook 64 films op pasten. Dat komt neer op een verkleiningsfacror van twee miljoen! Je zou met die vinding van Sloot alle films die ooit in de wereld zijn opgenomen, op een cd kunnen zetten. Of op een cd bijna alle cd's die ooit zijn uitgebracht. De consequenties van een dergelijke- vinding kan iedere idioot becijferen. UPC zeg maar dag met je handje, gooi umcs op de mesrvaal, veeg de hele hightech-wereld onder het tapijt. Je hoeft niet al te intelligent te zijn om te begrijpen dat je met een dergelijke aardverschuiving iets bijzonders in je klauwen hebt.' Van de terughoudendheid die Pieper aanvankelijk had getoond, was plotseling geen spoor meer te bekennen. 'Pieper had oorspronkelijk twintig minuten uitgetrokken voor ons gesprek', herinnert Mierop zich. 'Hij had daarna een afspraak met iemand van de Engelse ambassade. Nou, die kon op zijn gemak gaan uitzien naar een ander tijdstip. Ingenieur Van Driel, die ongelovig had staan toekijken, mocht van Pieper gaan. Nadat hij de door ons meegenomen geheimhoudingsverklaring getekend had, zijn we er nog zeker een uur geweest.' De licht nerveuze sfeer in de vergaderkamer had plaatsgemaakt voor opwinding en nieuwsgierigheid. Mierop: 'Pieper stelde Sloot de ene vraag na de andere. Hij kon er maar niet over uit. Aan het einde van het gesprek zei Pieper dat hij binnen enkele weken contact zou opnemen voor een volgende afspraak. Enkele weken? Ik zat met Boekhoorn in de auto en we reden net weg uit Amsterdam of de mobiele telefoon van Marcel ging... Pieper.'
Het hele verhaal, is hier terug te vinden.
Citaat:
Reactie Pieper op `Broncode'
De Broncode-affaire blijft de gemoederen bezighouden. Vorige week verscheen het boek van Quote-journalist Eric Smit over de verdwenen uitvinding uit 1999, die gegevensbestanden met een factor twee miljoen zou kunnen verkleinen. De ontdekker ging net iets te vroeg dood en steevast duikt in de affaire de naam op van oud-Philips-topman en UT-deeltijdhoogleraar Roel Pieper.
Jan Sloot, een eenvoudige tv-reparateur, ontdekt in 1999 een revolutionair coderingssysteem dat harddisks, cd-roms, en andere informatiedragers bijna overbodig zou maken. Alle ooit uitgebrachte speelfilms passen ermee op één cd. Sloot gaat de boer op en klopt onder meer aan bij Philips. Maar de Eindhovense ingenieurs lijken weinig geïnteresseerd.
Roel Pieper, destijds nog lid van de Raad van bestuur bij Philips, ziet wèl brood in het mysterieuze kastje en gaat, uiteindelijk zonder Philips, met de uitvinder en zijn compagnons in zee. Pieper vliegt met Sloot de hele wereld over om investeerders te vinden, en steekt zelf enkele miljoenen in het project. Alle aandeelhouders van het bedrijf Fifth Force, dat het Sloot Digital Coding System wil commercialiseren, hopen miljardair te worden, volgens de auteur van `De Broncode'.
Maar op 11 september 1999 overlijdt de paranoïde uitvinder aan een hartaanval, een dag voordat de uitvinding tot in detail contractueel zou worden vastgelegd. Alle aantekeningen, het kastje met een proefmodel van de uitvinding én `de broncode' worden nooit teruggevonden.
In de opgerakelde affaire duiken regelmatig suggesties op over de verstrengeling van Piepers Philips- en privé-belangen en zelfs over mogelijke betrokkenheid van Pieper bij de dood van Sloot. Tot nu toe reageerde Pieper, deeltijdhoogleraar bij de UT-vakgroep Informatiesystemen, niet op de nieuwe publiciteitsgolf die het boek rond zijn persoon losmaakt. Voor UT-Nieuws maakt hij een uitzondering.
Belangenverstrengeling: u ging met Sloot in zee, terwijl u nog bij Philips werkte. Is dat niet tegen de Philips-regels?
`Mijn acties binnen Philips waren volledig binnen de regels. Ten eerste had Philips Research twee keer de gelegenheid èn de verantwoording de zaak te onderzoeken. Ze hebben dat twee keer afgewezen. Daarnaast is het elk lid van Philips toegestaan om privé-investeringen te doen als die interessant zijn, of dat nu in aandelen is of in iets anders. Philips Research - en alle managers die ermee te maken hadden - heeft de zaak heel bewust en herhaaldelijk afgewezen. Ik vond het interessant om te zien wat er nog mogelijk zou zijn en wilde er wel wat meer van weten. Zo simpel ligt het.'
Een compressiefactor van twee miljoen. Dat kan helemaal niet, volgens allerlei deskundigen. Was Sloots vinding wel zo spectaculair?
`Het gaat niet om compressie. Daar zit iedereen verkeerd. Het principe is veel eerder te vergelijken met een concept zoals Adobe-postscript, waar aan de zendende en aan de ontvangende kant bekend is wat voor datarecepten heen en weer gestuurd worden, dus zonder dat de data zelf worden verstuurd. Er was in Nederland nog een bedrijf, FrontEnd, dat dit probeerde.'
Komt Sloots vinding ooit weer boven water
`De vinding van Sloot was half af. Er ontbrak nog veel aan en er was heel weinig gedaan aan patenten en documentatie. Het is hoogst onwaarschijnlijk dat er nog wat mee kan worden gedaan. Zelfs als er nog wat gevonden wordt.'
Enig idee of er opzet in het spel was bij de dood van Sloot en het verdwijnen van zijn vinding?
`Dit soort gedachtes hoort in de science fiction wereld thuis. Natuurlijk is de man in het ziekenhuis onderzocht. Er is een heel simpele verklaring voor zijn dood: hartstilstand.'
Frans van der Veeken
'De Broncode', het valt me op dat er nog geen topic over te vinden is op het forum.
Bij deze dus!
Citaat:
Quote: een heel korte samenvatting:
Een paar maanden terug deed Netwerk een dubbel-uitzending over dit ongelofelijk boeiende verhaal.
het opmerkelijke was dat Roel Pieper, die normaal gesproken de pers bepaald niet schuwt, op geen enkele
manier wilde meewerken aan deze reportage.
Het was duidelijk waarom, want de vrienden van Jan Sloot en de anderen die bij dit project betrokken waren,
spraken bepaald niet lovend over zijn rol in de afhandeling van deze zaak na de dood van Van Sloot.
Het meest vreemde was nog wel dat de hele knutselkamer van Van Sloot direct na zijn dood helemaal
leeggehaald was, zonder dat iemand wist door wie, en ook zonder dat de nabestaanden van Van Sloot,
zijn vrouw en zoon, toestemming gegeven hadden.
de meest naaste betrokkene van Van Sloot, ik ben zijn naam even kwijt, die inmiddels een vriend geworden was,
vertelde dat pieper geroepen had: "en nu gaan we deze hele zaak eens even in een ongelofelijk diepe winterslaap gooien."
hij was de machtigste van het hele stel, dus daarmee was het project dood.
Maar nu komt het: in een radio-programma dat op radio 1 uitgezonden werd na de tweede netwerk-uitzending,
werd nog wat dieper op de zaak ingegaan, en toen luke het wel om pieper voor de microfoon te krijgen.
En daarin gaf hij gewoon toe dat zijn medewerkers achter het leeghalen van sloot's kamer zaten,
om de broncode 'veilig te stellen'. die broncode is dus gewoon in het bezit van Pieper! niet op zijn naam,
maar op naam van Fifth Force, het bedrijf waaronder het hele project gelanceerd werd.
Ik heb de Netwerk uitzendingen destijds gezien en het zag er allemaal heel boeiend uit moet ik zeggen.
Ik ben benieuwd of we hier nog ooti iets van zullen horen.
Bron: http://www.startrek.nl/forum/viewtopic.php?f=20&t=7115