From: Aaargh!Imi schreef:
Het Sloot Digital Coding System (SDCS) zou de wereld opschudden: een nieuw alfabet voor digitale informatieopslag dat niet langer meer gebruik maakt van het binaire stelsel van nulletjes en eentjes, maar een veel efficiëntere methode hanteert.
Ok, dit klinkt 'geloofwaardig' maar met een opslagmedium wat een talstelsel met meer verschillende waarden dan het binaire stelsel gebruik geeft hooguit een efficientere manier om grote hoeveelheden data op te slaan, de hoeveelheid data opzich word er niet minder op.
trouwens, de naam is ook vreemd,
Digital houdt in dat het met nulletjes en eentjes werkt.
Het principe werkte ogenschijnlijk simpel. Net zoals er voor een stuk tekst maar een beperkt aantal karakters beschikbaar is, wordt een film uit een eindig aantal kleuren en geluiden opgebouwd. Al die basisgegevens werden in vijf algoritmes in vijf verschillende geheugens opgeslagen. Bij de opslag van films zou ieder algoritme een maximale omvang van 74 megabyte krijgen. In totaal dus 370 megabyte: de motor van de vinding.
Hier begint het vreemd te worden. een algorithme van 74 MB ?
Een algorithme is een procedure of bewerking die een stukje data bewerkt, een simpel voorbeeld van een algorithme is bijvoorbeeld het berekenen van een gemiddelde:
- tel alle waarden bij elkaar op
- deel door het aantal waarden.
In gecompileerde computertaal is zo'n algorithme hooguit een paar honderd bytes. een enkel algorithme van 74MB , dat is 77.594.624 bytes, zou niet alleen zo complex zijn dat het hast gewoon onmogelijk is voor 1 man om te bedenken. maar het zou bovendien zo ontzettend traag zijn dat het nooit voor streaming video gebruikt zou kunnen worden. en dan had ie ook nog 5 van deze algorithmes, vijf verschillende bewerkingen die allemaal even groot en complex zijn ?
Het enige wat nodig was om die te starten was een passende sleutel. Sloot berekende voor iedere bladzijde van een boek, of ieder beeld van een film, een unieke code waarvan het geheel ook weer resulteerde in een unieke code. Die laatste code, de sleutel, nam slechts één kilobyte geheugen in beslag, ongeacht de lengte van de film of de dikte van het boek.
Weer zoiets raars. hij kan elke willekeurige sloot gegevens, van elke willekeurige lengte, terugbrengen tot 1 kilobyte.
Dat wil zeggen dat hij een oneindig aantal verschillende blokken data, in 1 kilobyte kan opslaan.
Dit kan nooit. In een kilobyte kan je namelijk maar 2 tot de macht 1024 verschillende waarden opslaan. nou lijkt dit veel, maar dat is het lang niet, al verduizendvoudig je dit, en zelfs als je je niet kan voorstellen dat dit niet genoeg is, bedenk dan: 2 tot de macht 1024 is kleiner dan oneindig.
Hierna volgt een verhaal hoe mooi zo'n systeem wel niet zou zijn, ben ik 't mee eens, maar dat maakt het nog niet waar.
Verder kan ik ook helemaal niks hierover vinden online behalve een paar nederlandstalige artikelen. in het buitenland was hier niets van bekend ?
Ik zeg: HOAX