ACT-F schreef:
Dit fenomeen houdt me al bezig sinds 1994/95. Pas dit jaar heb ik van iemand die ik slechts één dag kende voor het eerst gehoord dat er nog iemand was die dit ook daadwerkelijk uitgevonden had, maar dat de broncode zoek was. Roel Pieper was in het spel. Sinds slechts enkele weken weet ik dat datgene waar ik al jaren over zit te piekeren, wellicht is uitgevonden door een zekere Jan Sloot. In al die jaren heb ik één ding altijd zeker geweten; de algoritme is kinderljk eenvoudig, maar je moet net weten hoe het in elkaar steekt. Toen ik de verhalen las over Jan Sloot ben ik best wel geschrokken van de overeenkomsten. Ook hij was als de dood over het feit dat zijn algoritme uit zou lekken, voordat deze beschermd was, omdat deze kinderlijk eenvoudig is. Bovendien heeft Jan Sloot een electro achtergrond, net als ik. En laat ik nu tijdens mijn MTS periode (1994/95 dus) tijdens de les op het zelfde idee gekomen zijn om getallen reeksen te reduceren, toen een leraar een bepaalde techniek aan het uitleggen was. Hmmm.
Vreemd toch, dat meedere mensen hetzelfde proberen uit te vinden en dan tot de ontdekking komen dat iemand anders wellicht de uitvinding gedaan heeft die jij hebt willen doen. De overeenkomsten zijn zo sterk, waardoor ik zeker weet dat Jan Sloot's algoritme werkt. Wat het is weet ik ook niet, maar ik weet in welke richting ik zoeken moet.
Interessant, maar hoe verklaar jij dan dat het wiskundig gezien onmogelijk is om films verliesloos op te slaan in een sleutel met zo'n kleine opslagcapaciteit?
En in welke richting zouden we dan moeten denken wat betreft de werking van dat algoritme?