Jan Sloot, een eenvoudige tv-reparateur, ontdekt in 1999 een revolutionair coderingssysteem dat harddisks, cd-roms, en andere informatiedragers bijna overbodig zou maken. Alle ooit uitgebrachte speelfilms passen ermee op één cd. Sloot gaat de boer op en klopt onder meer aan bij Philips. Maar de Eindhovense ingenieurs lijken weinig geïnteresseerd.
Roel Pieper, destijds nog lid van de Raad van bestuur bij Philips, ziet wèl brood in het mysterieuze kastje en gaat, uiteindelijk zonder Philips, met de uitvinder en zijn compagnons in zee. Pieper vliegt met Sloot de hele wereld over om investeerders te vinden, en steekt zelf enkele miljoenen in het project. Alle aandeelhouders van het bedrijf Fifth Force, dat het Sloot Digital Coding System wil commercialiseren, hopen miljardair te worden, volgens de auteur van `De Broncode'.
Maar op 11 september 1999 overlijdt de paranoïde uitvinder aan een hartaanval, een dag voordat de uitvinding tot in detail contractueel zou worden vastgelegd. Alle aantekeningen, het kastje met een proefmodel van de uitvinding én `de broncode' worden nooit teruggevonden.
In de opgerakelde affaire duiken regelmatig suggesties op over de verstrengeling van Piepers Philips- en privébelangen en zelfs over mogelijke betrokkenheid van Pieper bij de dood van Sloot. Tot nu toe reageerde Pieper, deeltijdhoogleraar bij de UT-vakgroep Informatiesystemen, niet op de nieuwe publiciteitsgolf die het boek rond zijn persoon losmaakt. Voor UT-Nieuws maakt hij een uitzondering.
