From: HdHet Sloot Digital Coding System (soes) zou de wereld opschudden: een nieuw alfabet voor digitale informatieopslag dat niet langer meer gebruikmaakt van het binaire stelsel van nulletjes en eentjes, maar een veel efficientere methode hanteert. Het principe werkte ogenschijnlijk simpel. Net zoals er voor een stuk tekst maar een beperkt aantal karakters beschikbaar is, wordt een film uit een eindig aantal kleuren en geluiden opgebouwd. Al die basisgegevens werden in vijf algoritmes in vijf verschillende geheugens opgeslagen. Bij de opslag van films zou ieder algoritme een maximale omvang van 74 megabyte krijgen. In totaal dus 370 megabyte: de motor van de vinding. Het enige wat nodig was om die te starten was een passende sleutel. Sloot berekende voor iedere bladzijde van een boek, of ieder beeld van een film, een unieke code waarvan het geheel ook weer resulteerde in een unieke code. Die laatste code, de sleutel, nam slechts één kilobyte geheugen in beslag, ongeacht de lengte van de film of de dikte van het boek. Op één simpele chipkaart konden op die manier tientallen sleutels worden opgeslagen. Iemand zou bijvoorbeeld, tegen betaling, met een gsm binnen enkele seconden de sleutels van een aantal films kunnen verkrijgen om die thuis via een afspeler met de basisalgoritmes te bekijken. meer hier
http://www.gids.nl/techno/jan-sloot.html