From: Pesan
Broncode Jan Sloot fictie of .....
Vanavond bij netwerk op tv het vervolg van het verhaal Jan Sloot
zie ook: http://www.gids.nl/techno/jan-sloot.html
De Nieuwegeiner die een broncode had ontworpen om een dvd kwaliteit film terug te brengen tot 1 kbyte.
Het werkte ongeveer zo: Alle films hebben een universele basiscode, die sla je op in een 'speler' en dit neemt enige MB'tjes in beslag. De aanvulling daarop die de film uniek maakt staat als een soort sleutel op een chipkaart. Op een chipkaart van 64Kb kunnen dus 64 films op dvd kwaliteit.
Nu ga ik filosoferen:
Je hebt bitmap en vector afbeelingen, bitmaps (paint) nemen door hun gigantische hoeveelheid enen en nullen veel geheugen in beslag.
Vectorafbeeldingen berekenen de tekening en alleen deze berekening wordt opgeslagen. Hierdoor wordt veel geheugen bespaart (presentations).
Je hebt databases, databases combineren vaste gegevens met variabele gegevens en geven een eindproduct. Door herhaald voorkomende data slechts 1x op te slaan spaar je ook daarmee veel geheugen uit.
Misschien had Jan Sloot iets bedacht waardoor je de wijzigingen in frames van een film berekend en aanvult met database gegevens waardoor je slechts een fractie van de frame in de vorm van een formule hoeft te bewaren. Door dit niet om te hoeven zetten naar enen en nullen die dmv een laser van een disk gelezen moeten worden, maar direkt van een chip of eprom af te lezen spaar je ook weer besturings gegevens uit.
Natuurlijk moet dit in de doofpot, anders gaan wereldwijd vele bedrijven failliet die informatie dragers en spelers produceren. Denk zelf maar eens na over de gigantische hoeveelheid toepassingen.
Mijn theorie is natuurlijk maar een gok, hoe denk jij dat de broncode van Jan Sloot werkte?
Bron: http://nl.hardware.info/forum/threads/5 ... ie-of-.....